به گزارش همدان پرس؛ فرارو نوشت: کمبود داروی وارفارین در کشور هر چند وقت یکبار از سوی بیماران، پزشکان و مجموعههای درمانی مطرح میشود و اگرچه پس از مدتی این دارو تامین میشود، اما باز هم پس از مدتی این چرخه کمبود و عرضه موقتی تکرار میشود. این شرایط در حالی است که کمبود یا وجود داروی وارفارین برای برخی بیماران حکم مرگ و زندگی را دارد.
اخیرا روابط عمومی سازمان غذا و دارو در واکنش به اعتراضها در خصوص کمبود وارفارین اعلام کرده است: «طی ۷۵ روز گذشته توزیع وارفارین چند برابر شده و بیماران قلبی اطمینان داشته باشند که این دارو به مقدار بیش از نیاز وارد کشور شده و هیچ نگرانی برای تأمین داروی خود نداشته باشند.»
بر اساس آن چه سازمان غذا و دارو میگوید، در روزهای اخیر نیز محمولههای بزرگ از وارفارین به مراکز توزیع دارو و داروخانهها توزیع شده و موجودی مناسبی از این دارو وجود دارد، اما مسئله این است که ظاهرا وارفارین در همه داروخانهها موجود نیست. سازمان غذا و دارو اعلام کرده که مردم میتوانند از طریق سامانه ۱۹۰، اپلیکیشن تیتک و یا درگاه mobile.ttac.ir با وارد کردن نام دارو، وارفارین را از نزدیکترین داروخانه تهیه کنند.
وارفارین یک داروی ضد انعقاد است که بر اساس مهار کردن عملکرد «ویتامین K» در بدن کار میکند. ویتامین k هنگامی که در بدن بریدگی ایجاد میشود، یک مسیر انعقادی ایجاد میکند و به قطع شدن سریع خونریزی کمک میکند؛ بنابراین وقتی داروی ضدانعقادی، استفاده میکنیم، با مکانیسمهای مختلف، چرخه مسیر انعقاد را میشکنیم تا زمان انعقادطولانیتر یا متوقف شود و در نهایت از ایجاد لخته خون جلوگیری کند. یکی از داروهایی که برای ایجاد چنین مکانیسمی استفاده میشود، «وارفارین» است.
با توجه به این که هر نوع کمبود وارفارین، تغییر شرکت تولید کننده آن و حتی ایجاد استرس در بیماران میتواند خطرناک باشد، پرسشهایی مطرح است از جمله این که چرا واردات وارفارین به کشور در ابعاد بزرگ تری انجام نمیشود یا شرکتهایی که وارفارین کشور را تامین میکنند، تغییر میکنند همچنین کمبود وارفارین چه اثراتی در وضعیت بیماران خواهد داشت؟ شبنم محمدزاده، متخصص قلب و عروق و فلوشیپ بیماریهای مادرزادی قلب بزرگسالان و وحید محلاتی، نایب رئیس هیئت مدیره انجمن شرکتهای پخش دارو و مکمل به پرسشهای فرارو در این باره پاسخ داده اند:
وارفارین برای برخی بیماران قلبی هیچ جایگزینی ندارد
شبنم محمدزاده به فرارو گفت: «در رابطه با وارفارین لازم است تاکید کنم که این دارو اصلا و ابدا در برخی بیماریها مثل «تعویض دریچه فلزی» جایگزین ندارد. ما حتی اسم این دارو را «بیماری وارفارین» گذاشته ایم و مسئلهای که با این دارو داریم این است که این دارو به شدت با مواد غذایی مصرفی بیمار، تغییرات آب و هوایی، نرخ فعالیت فیزیکی بیمار مرتبط است و ممکن است سطح دارو در خون تغییر کند، درواقع میزان اثربخشی وارفارین به متغیرهای متعددی مرتبط است و به همین دلیل ما اغلب تاکید داریم که بیماران محدودیتهای غذایی را رعایت کنند تا بتوانیم سطح اثربخشی دارو را تحت کنترل قرار دهیم.
فردی که وارفارین میخورد زندگی بسیار سختی خواهد داشت، به همین دلیل ما همواره اصرار میکنیم که بیماران از یک شرکت مشخص داروی مورد نیاز خود را تامین کنند که سطح خونی، با تغییر شرکت تامین کننده دارو، تغییر نکند. در بهترین حالت، همه بیماران باید ماهی یکبار یک آزمایش برای تعیین سطح خونی دارو انجام دهند، این را هم فراموش نکنیم که در بسیاری از موارد افرادی که تعویض دریچه قلب انجام داده اند زیر ۳۰ سال سن دارند و قرار است مادام العمر دارو مصرف کنند و در نتیجه وقتی به این شکل به موضوع نگاه میکنیم متوجه میشویم که چقدر این کار سخت است.»
وی افزود: «با هر نوع تغییر دارو نیز ما باید مدام از طریق آزمایش ها، شرایط بیمار را بررسی کنیم. کیفیت زندگی مصرف کنندگان وارفارین به شدت تحت تاثیر تغییر شرکت تولید کننده دارو پایین میآید و حتی اگر فرض کنیم اختلال انعقادی ایجاد نمیشود (که میشود)، این وضعیت ایجاد بحران میکند..»
این فلوشیپ بیماریهاى مادرزادى قلب بالغین در ادامه گفت: «در طول ۲ سال اخیر، در حوزه وسایلی که برای بستن برخی اختلالات سرشتی قلب یا اصلاح آنها از طریق آنژیوگرافی لازم است، عملا با فقدان وسایل رو به رو بودیم و ۲ شرکت به شکل انحصاری هر ۶ ماه یکبار این وسایل را وارد میکنند. در نتیجه، چون حجم وسیعی از بیماران در صف انتظار دریافت این وسایل هستند، در مدت زمانی کمتر از یک ماه، مجددا، با اتمام موجودی رو به رو میشویم و و باید مدت زمان زیادی منتظر شویم تا وسایل جدید وارد شود. این موضوع نه تنها مخاطراتی برای بیماران ایجاد میکند بلکه ما را به سمت عقب برمی گرداند. هم اکنون بسیاری از بیماران در جهان نه از طریق جراحی، بلکه از طریق آنژیو گرافی درمان میشوند، اما به علت کمبودهایی که در کشور داریم و با توجه به عدم اطمینان از تامین تجهیزات لازم و مناسب، مجبوریم برخی بیماران را کاندید جراحی قلب کنیم. حتی در شرایطی که وسایل تامین میشوند معمولا به صورت ناقص تهیه میشوند و عملا گاهی مجبور هستیم خارج از پروتکلهای موجود برای بیمار وارد عمل شویم.»